समस्या रस्ताची

चिनने तिबेटच्या दुर्गम पठारावर अत्यंत प्रतिकुल परीस्थितीत रैल्वे लाईन बांधल्याची, अशक्यकोटीतली घटना, प्रत्यक्षात साकारली म्हणे. धायरी गावातुन DSK Vishwa मधे जाण्याच्या वाटेवरील लहानश्या नाल्यावरचा छोटासा पुल गेल्या पावसाळ्यात, पाण्याचा लोंढा आल्यामुळे खचला होता, तेव्हा पासुन नविन पुलाचे सुरु झालेले काम यंदाचा पावसाळाजवळ येत चालला तरी पुरे होण्याचे लक्षण दिसत नाही. धन्य ते बांधणारे आणि धन्य ते आम्ही. ह्याच बरोबर हा संपुर्ण रस्ता अतिशय खराब अवस्थेत आहे. यशाचा मार्ग नेहमी खाचखळगे, खड्या मधुन जातो म्हणे. त्यात भरीस भर म्हणुन रस्तावर रात्री पुरेसा उजेड हि नसतो. रात्रीअपरात्री येताना तसा त्रास सहन करावा लागतो खरे पण आता निसर्गाच्या कुशीतच रहायचे तर हे सारे मुकाट्याने सहन करावयाला हवे नाही का ?

मौजेगमसे कोइ ना हो मायूस, जि़दगी डुबकर फिर उभरती है

गेल्या गुरुवारी बऱ्याच दिवसानी मी माझ्या आशियानात परतलो, बे़ख्वाबी विसण्यासाठी, निवांत झोप घेण्यासाठी, ताणतणावापासुन नजात (मुक्‍ती) मिळवण्यासाठी, तीन दिवसाची सुट्टी मजेत, ऐश करीत बितवण्यासाठी.

शुक्रवारी दिवसभर तसे फार गरम होत होते, अचानक सायंकाळी वारे वाहु लागले. वातावरणात सुखदता जाणवु लागली. कोठेतरी वळवाचा पाऊस छिडकावा करीत होता, तपन धरतीला थंडावत.
यही बहार है दुनिया को भुल जानेकी खुशी मनानेकी, ये प्यारे प्यारे नजारे ये थंडी थंडी हवा, ये हल्का हल्का नशा , ये कोयलोंकी सदा, निकलके आ गयी ऋतु मस्तीया लूटानेकी खुशी मनानेकी ( लता, रागरंग, रोशन).

क्या ऩजारा था डुबता हुवे सुरज का. मजा आ गया. (ह्याच ह्याच क्षणासाठी गिरीस्थानावर हजारो रुपये खर्च करुन आपण मनस्ताप भोगायला जातॊ. येथे हे सर्व विनामुल्य आहे . काश हि हवा आपण डबाबंद करुन हवे तेथे नेवु शकत असतो तर ?)

सोमवार आला, मोरु परत आपल्या जागी परतला खर्डेघाशी करायाला, कधीतरी केव्हातरी हे परत उपभोगण्यासाठी.
आमेन.